به گزارش خبرگزاری مهر، شصت و پنجمین جلسه درس‌گفتارهای شاهنامه نخستین جلسه در سال جدید بود که عصر سه شنبه ۲۹ فروردین توسط دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری در سالن سلمان هراتی حوزه هنری با حضور یوسفعلی میرشکاک شاعر و پژوهشگر ادبی برگزار شد.
میرشکاک در این جلسه به شرح داستان سیاوش و سودابه پرداخت و گفت: این هنر شاعر و هنرمند است که اسطوره را جا می‌اندازد و به داستان و فضا جاودانگی می‌بخشد. اینکه برخی می‌گویند فردوسی شاهنامه را از دیگران گرفته، سخن صحیحی نیست و شاهنامه هنر فردوسی است و لاغیر!
وی شخصیت‌پردازی فردوسی از سودابه را در اوج دانست و گفت: سودابه شاهنامه، سودابه‌ای است که فردوسی خود آن را پردازش کرده و شخصیت‌پردازی فردوسی از سودابه را در هیچ اثر منظوم دیگری سراغ ندارم.
این شاعر به چگونگی شخصیت‌پردازی سودابه توسط فردوسی پرداخت و گفت: فردوسی چنان فضایی ترسیم می‌کند که سودابه در چشم کاووس محق به نظر می‌آید. هنگامی که موبدان می‌گوید دو کودک سقط شده از پشت شاه نیستند؛ می‌گوید از رستم می‌ترسند چون رستم پرورنده و استاد سیاوش است. هنگامی که سیاوش از آتش می‌گذرد و نمی‌سوزد، سودابه می‌گوید که این از جادوی زال است.
وی درباره تصویر سودابه در شاهنامه گفت: سودابه در منظومه جاودان فردوسی تجسد زن جادوست که در هفت‌خوان به دست رستم کشته می‌شود. در هفت‌خوان این زن از دیوان یعنی غیر ارگانیک است که گویی ناچار می‌شود نخست در تهمینه تجسد پیدا کند و رستم و رخش را به دام بیندازد و پس از کشته شدن سهراب و مرگ تهمینه در سودابه آشکار می‌شود که گویی برای انتقام از رستم و بر باد دادن زحمات وی سر برآورده است.
میرشکاک در پایان گفت: قاتل سیاوش در حقیقت سودابه است و برای همین در فرجام رستم به شبستان کاووس می‌رود و سودابه را بیرون می‌آورد و با شمشیر به دو نیم می‌کند.
