در حاشیه تکذیب یک خبر از سوی شستا مطرح شد؛
تهران بتن در تهران تعطیل و نیروهای آن تعدیل شده‌اند/ ادامه فعالیت شرکت در استان قزوین
اخیرا مرکز اطلاع‌رسانی شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی (شستا) در واکنش به خبر تاریخ ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ ایلنا پیرامون تعطیلی «شرکت تهران بتن» این موضوع را تکذیب کرد اما فعالان کارگری می‌گویند این شرکت در تهران تعطیل و شعبه‌ای از آن در قزوین مشغول به کار است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، موضوع تعطیلی شرکت تهران بتن از زیرمجموعه‌های شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی (شستا) واکنش‌های متنوعی را در پی داشته است.
اخیرا مرکز اطلاع‌رسانی شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی (شستا) در واکنش به خبر تاریخ ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ ایلنا پیرامون تعطیلی «شرکت تهران بتن» این موضوع را تکذیب کرد.
در این خبر به نقل از دبیر اجرایی خانه کارگر غرب تهران آمده بود: «علیرغم پیگیری‌های فراوان متأسفانه شرکت تهران بتن را تعطیل کردند. هر چه فعالان کارگری مطالبه‌گری کردند فایده نداشت و تولید را خواباندند؛ این واحد تولیدی یک شرکت برند در حوزه بتن است که مشکلات آن از سال‌های قبل‌تر شروع شده بود و در نهایت سال قبل این شرکت به صورت کامل تعطیل شد».
در جوابیه شستا نسبت به این خبر اما آمده است: بدین‌وسیله ضمن تکذیب این ادعا و جهت تنویر افکار عمومی اعلام می‌شود که اولاً خبر تعطیلی شرکت کاملاً کذب و بی‌اساس است و شرکت به صورت تمام وقت فعال می‌باشد، ثانیاً شرکت در سال ۱۴۰۲ در مقایسه با سال، قبل ۸۱ درصد رشد تولید داشته است که این آمار براساس صورت‌های مالی حسابرسی شده ثبت شده است.
در مقابل اما فعالان کارگری و کارکنان اخراجی شرکت تهران بتن همچنان بر تعطیل بودن این واحد تاکید می‌کنند.
اکبر قربانی (دبیر اجرایی خانه کارگر غرب تهران) در این رابطه می‌گوید: مسئله کارخانه تهران بتن که تعطیلی آن توسط شستا تکذیب شده است، روشن‌تر از آن است که توضیح مفصلی در رابطه با آن داده شود. واقعیت این است که این مجموعه قدیمی در تهران سال‌هاست غیرفعال شده و اکنون تنها بخشی از آن در خارج تهران با نام تهران بتن در آبیک قزوین فعال است.
وی افزود: بنده در تاریخ ۲۳ خردادماه ۱۳۹۹ در نامه‌ای به دبیرکل خانه کارگر درباره درخواست کارگران این شرکت برای بازگشت به کار و فعالیت دوباره این شرکت نوشتم و همچنین نامه‌ای موجود است که با امضای جمعی از کارگران اخراجی و تعدیل شده این شرکت پس از توفق فعالیت تهران بتن موجود است که تایید می‌کند فعالیت مجموعه متوقف شده است. این نامه‌ها و تداوم اخراج نیروها موید این است که فعالیت مجموعه در تهران همچنان متوقف است.
قربانی تاکید کرد: در مطلبی در همان دوره به ایلنا توضیح دادم که چه اتفاقی برای این شرکت افتاده است. در آن مطلب توضیح دادم: «شرکتی مثل تهران بتن با قدمت نزدیک به ۵۰ سال کار تولیدی و به عنوان یک مجموعه خوشنام در این حوزه صنعتی، اتفاقاً از بازار فروش خوبی برخوردار بوده که باوجود موقعیت مکانی مناسب در تهران، تعطیل شده است. در چنین شرایطی متاسفانه مدیران شستا بدون توجه به ظرفیت‌های موجود تولیدی تصمیم به انحلال شرکت به بهانه انتقال آن به آبیک قزوین کردند و همچنان نه نیروهای شرکت به کار بازگشتند و نه تکلیف ظرفیت و اراضی شرکت در تهران مشخص شده است.»
این فعال کارگری در پایان با اشاره به اینکه «در خبر منتشر شده مجموعه شرکت آبیک در تهران مدنظر ما بوده است» ادامه داد: ما درباره فعالیت مجموعه بتن در استان قزوین صحبتی نکردیم و از اساس مجموعه اصلی این شرکت را درنظر داشتیم.
یکی دیگر از کارگران اخراجی این مجموعه که سال‌ها پیگیر بحث حقوقی و بازگشت به کار خود بوده، اظهار کرد: اگر فردی نسبت به اظهارنظر کارگران مجموعه تردید دارد، می‌تواند خود به مجموعه تهران بتن در منطقه شادآباد (خیابان ۱۷ شهریور) تهران مراجعه کند و از نزدیک ببیند که بخش زیادی از ماشین آلات مجموعه خارج شده و در آن تنها چند نگهبان حضور دارند.
وی ادامه داد: درب این شرکت حدود ۴ سال است که بطورکامل بسته شده و فعالیتی در آن وجود ندارد. اکنون تنها اسم و نام تهران بتن در مجموعه‌ای خارج تهران وجود دارد و اکثر کارگران قراردادی مجموعه پس از تعطیلی شرکت موفق به بازگشت به کار نشدند.
این کارگر سابق تهران بتن اظهار کرد: از بیش از ۵۰ نفر پرسنل مجموعه تهران بتن بیش از ۳۶ نفر نیروی قراردادی بودند که همگی اخراج شدند. تعدادی از نیروهای رسمی نیز در همین مدت ۴ سال بازنشسته شده و دیگر نمی‌توانند مطالبه بازگشت به کار داشته باشند.
وی در پایان با تاکید بر این مطلب که «در سال‌های قبل مجموعه آبیک قزوین تولید بتن فعالیت بسیار کمی داشت اما اخیراً فعالیت بیشتری داشته است» تصریح کرد: کارخانه اصلی فعالیتی ندارد و تنها یک نام منتقل شده است. در زمان فعالیت تهران بتن در شهر تهران، همه فعالیت‌های ما روی روال عادی بوده و سوددهی داشتیم اما علیرغم مخالفت کارگران با بسته شدن شرکت، کسی گوش شنوایی برای تعطیل نکردن این شرکت نداشت. کارگران اخراجی هم برای حقوق و بازگشت به کار خود سال‌ها دوندگی کردند و برخی نیز به مطالبه خود نرسیدند.
