به گزارش ایرنا، حجت الاسلام جعفر رحیمی عصر چهارشنبه آیین نکوداشت مرحوم احمد فخاریان معلم پیشکسوت ساوه‌ای با بیان اینکه قدردانی از فرهیختگان و حفظ میراث فرهنگی از آموزه‌های قرآنی است، اظهار کر : معرفی مشاهیر در شهرستان‌ها باعث تقویت هویت ملی و الگوسازی برای نسل جوان است.
رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز هم در این آیین گفت: معرفی مفاخر و بزرگان علم و دانش یک ملت باعث تجلی اندیشه های جدید و والا می‌شود و پیشرفت همه جانبه را در پی خواهد داشت.
اصغر مظفری با بیان اینکه فرهیختگان افتخار یک کشور هستند، افزود: انتقال تجریبات مفاخر برای نسل جوان یکی از ضرورت‌های جامعه است تا بتوانیم با اتکا به آنها فرهنگ را به عنوان میراثی غنی به سایر نسل‌ها منتقل کنیم.
مرحوم احمد فخاریان در خانواده‌ای دیندار و تلاشگر در محله قلعه نو شهرستان ساوه چشم به جهان گشود، آن روزها هنوز نظام آموزش و پرورش در شهر ساوه پا نگرفته و مدارس جدید قوام نیافته بود و نظام تعلیم و تربیت به مکتب خانه‌ها و حوزه‌های علمیه محدود می‌شد.
مرحوم فخاریان در این فضای غربت علمی در پای درس مرحوم آیت الله شریعتمدار ساوجی نشست و دوره ادبیات و سطح حوزه را به پایان برد، سپس برای ادامه تحصیل به همراه حجت الاسلام سید علی اسدی و آقایان پارسیان و ارباب عازم حوزه علمیه قم شد و در کنار دیگر طلاب از جمله مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی و حجت الاسلام علی حجتی کرمانی و حجت الاسلام والمسلمین بهرامی به خوشه چینی علم و معرفت از محضر مراجع و استادان حوزه پرداخت.
در سال ۱۳۳۰ آموزش و پرورش برای جذب معلمان از حوزویان کمک می‌طلبد در پی این فراخوان استاد با آغاز به کار در مدارس بخش خلجستان ساوه اولین گام‌های فعالیت آموزشی خود را برمی‌دارد و در سال ۱۳۳۳ پس از شرکت در آزمون و ارزیابی وزارت فرهنگ موفق به دریافت گواهینامه مدرسی در علوم معقول و منقول شد.
مرحوم فخاریان سال ۱۳۳۶ در دبستان دانش به تدریس مشغول شد و در نهایت از سال ۱۳۳۸ تا سال ۱۳۴۲ همزمان با تدریس در مدارس در مقطع لیسانس دانشکده علوم معقول و منقول دانشگاه تهران ( الهیات فعلی ) به تحصیل پرداخت.
وی دوباره در سال ۱۳۴۶ همزمان با ریاست دبیرستان به تحصیل در مقطع ارشد الهیات پرداخته و سرانجام از رساله خود با عنوان نماز و آرای مذاهب پنجگانه زیر نظر دکتر گرجی دفاع کرد.
وی در سال ۱۳۴۹ به پاس تلاش‌های صادقانه‌اش به عنوان رئیس نمونه دبیرستان‌های ساوه برگزیده شد.
وی از سال ۱۳۵۵ تا سال ۱۳۵۷ در پست دبیری و راهنمای تعلیماتی ایفای نقش نمود و در سال های ۶۱ و ۶۲ عهده دار ریاست دبیرستان قدسیه شد و پس از آن در سال ۶۵ پس از ۳۰ سال تلاش خستگی ناپذیر در حوزه تعلیم و تربیت به مقام بازنشستگی نایل آمد و بدین ترتیب دوره اول فعالیت‌های آموزشی استاد به پایان رسید.
وی پس از بازنشستگی در سال ۱۳۶۵ وارد دانشگاه آزاد واحد تهران شد و با همه کمبودها و تنگناها رشته الهیات را تاسیس کرده به جذب استادان و دانشجویان علاقمند پرداخت.
او طی ۱۸ سال (۶۵_۸۳) به عنوان رئیس گروه الهیات به تعالی اندیشه فرزندان این مرز و بوم پرداخت تا آنکه به علت بیماری قلبی از مدیریت گروه کناره گرفت و تا سال ۱۳۹۵ به تدریس ادامه داد به طوری که اکثر استادانی که امروز در گروه الهیات واحد تهران مرکز به تدریس مشغولند دست پرورده درس‌های استادند و خود را وامدار علم و ادب اخلاق استاد می‌دانند.
سرانجام پس از ۶۵ سال تلاش بی‌وقفه در حوزه تعلیم و تربیت از سنگر مدرسه تا کرسی دانشگاه و تربیت نسلی آگاه ومسئول در بهمن ماه ۱۴۰۰ جان عاریت خویش را به حضرت دوست تسلیم کرد.
