به گزارش ایسنا، هنگامی که حواس ما غذا را تشخیص می‌دهد، بدن ما با تولید بزاق و اسید گوارشی برای دریافت غذا آماده می‌شود. ما از مطالعات قبلی می‌دانستیم که کبد نیز جزو ارگان‌هایی است برای دریافت غذا آماده می‌شود. سینیکا هنشکه(Sinika Henschke)، نویسنده اول این مطالعه، توضیح می‌دهد که اکنون ما نگاهی دقیق‌تر به میتوکندری‌های سلول‌های کبدی انداخته‌ایم، زیرا آنها اندامک‌های سلولی ضروری برای متابولیسم و تولید انرژی هستند و متوجه شدیم که این سازگاری با چه سرعتی شگفت‌آور انجام می‌شود.
به نقل از اس‌اف، محققان با آزمایش روی موش‌ها نشان دادند که تنها دیدن و بوییدن غذا برای تحریک پاسخ در کبد کافی است. به طور خاص، حس کردن غذا بر میتوکندری در سلول‌های کبد تأثیر می‌گذارد.
طی فرآیندی موسوم به فسفوریلاسیون یک گروه فسفات به پروتئین اضافه می‌شود که یک مکانیسم تنظیمی مهم در بدن است. این کار یک مسیر سیگنال‌دهی جدید را نشان می‌دهد که حساسیت به انسولین را در بدن تنظیم می‌کند.
تأثیر روی کبد توسط گروهی از سلول‌های عصبی به نام نورون‌های POMC انجام می‌شود که تنها با دیدن و بوی غذا در عرض چند ثانیه فعال می‌شوند. سپس به کبد سیگنال داده می‌شود تا برای ورود مواد مغذی به سمت خود آماده شود. تحقیقات این تیم همچنین نشان می‌دهد که فعال شدن نورون‌های POMC به تنهایی برای سازگاری میتوکندری، حتی بدون غذا کافی است.
مطالعه ما نشان می‌دهد که درک حسی غذا، فرآیندهای انطباقی در میتوکندری و حساسیت به انسولین چقدر با هم مرتبط هستند. ینس برونینگ(Jens Brüning)، رئیس این مطالعه و مدیر موسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک، می‌گوید: درک این مکانیسم‌ها نیز مهم است زیرا حساسیت به انسولین در دیابت نوع ۲ مختل می‌شود.
نظر یک متخصص تغذیه
جالب است که ببینیم این یافته‌ها چگونه به انسان‌ها تعمیم داده می‌شوند و تأثیراتی که می‌توانند بر درمان دیابت نوع ۲ داشته باشد چیست. ما به خوبی می‌دانیم که فرآیند هضم قبل از خوردن لقمه اول غذا شروع می‌شود.
وقتی به غذا نگاه می‌کنید یا بوی آن را حس می‌کنید، بدن شما شروع به آماده شدن می‌کند. در سطح فیزیکی، وقتی غذا را در تخیل خود می‌بینید، بو می‌کنید یا حتی می‌چشید، شروع به ترشح بزاق می‌کنید. این بسیار مهم است زیرا باعث می‌شود هر چیزی که در طول وعده غذایی اتفاق می‌افتد بسیار آسان‌تر شود.
مطالعات قبلی نشان داده است که کبد نیز خود را آماده می‌کند و اکنون ممکن است ببینیم که این مکانیسم می‌تواند به عنوان یک هدف پزشکی، مورد استفاده قرار گیرد.
این یافته‌ها در مجله Science منتشر شده است.
انتهای پیام
