«محمد جرادات» نویسنده و پژوهشگر سیاسی فلسطینی در گفت‌وگو با ایسنا درباره تظاهرات اخیر دانشجویان دانشگاه‌های آمریکایی که در حمایت از ملت فلسطین به ویژه غزه در برابر جنایات رژیم صهیونیستی و در اعتراض به سیاست‌های آمریکا در حمایت از این رژیم برگزار شد، گفت: این اعتراضات که دانشگاه‌های آمریکا شاهد آن است به دانشگاه‌های اروپایی، استرالیایی و دانشگاه‌هایی در آسیا، جهان عرب و اسلام از جمله ایران و لبنان و حتی دانشگاه بیرزیت در کرانه باختری فلسطین گسترش یافت
وی اظهار داشت، این دانشگاه‌ها در خیزش جهانی خود حامل پیامی بسیار قوی برای آمریکا و سیاست‌های استعماری و استکباری آن در مقابله با مظلومان جهان به ویژه مردم فلسطین و غزه هستند که از زمان حمله هفتم اکتبر مقاومت فلسطین در معرض کشتار جمعی از سوی اسرائیل قرار گرفتند؛ حمله‌ای که هدف آن دفاع و پیروزی ملت فلسطین در برابر هفتاد و پنج سال مظلومیت و مقابله با اشغالگری رژیمی بود که موجودیت خود را بر فراز تپه های فلسطین اشغالی بنا کرد.
جرادات عنوان داشت، این اعتراضات و این جنبش‌ها در دانشگاه‌های آمریکا از سوی دانشجویان متعلق به نسل دهه بیست هستند؛ نسلی که به نظر می‌رسد به نخبگان و گروه سیاسی حاکم آمریکا در سنا و کنگره و احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه و این نخبگان سیاسی که اسیر لابی صهیونیستی شده‌اند اعتقادی ندارند.
وی ادامه داد: یکی از این سیاستمداران فاقد اراده آمریکایی را دیدیم که به «نعمت شفیق»، رئیس دانشگاه کلمبیا می‌گوید «آیا می‌دانید اسرائیل موهبتی از جانب خداست و وقتی در مقابل اسرائیل می‌ایستید نفرین می‌شوید». این سیاستمدار آمریکایی به این طرز عجیب و وحشتناک درباره پرستش اسرائیل صحبت می‌کند.
پژوهشگر فلسطینی تصریح کرد: بنابراین، این جنبش دانشجویی آمریکایی که علیه سیاست‌های آمریکا شورش کرده، انتظار ندارد که این نخبگان سیاسی موضع خود را تغییر دهند، زیرا آنها با اسرائیل به عنوان یک معبود برخورد می‌کنند و آن را فراتر از منافع آمریکا می‌دانند. این افراد به اسرائیل به عنوان مروارید تاج تمدن غرب می‌نگرند. بنابراین، این بیگانگی فرهنگی و بیگانگی سیاسی که نخبگان سیاسی در آمریکا، بخش‌هایی از اروپا، در آلمان و در انگلیس از آن رنج می‌برند، در بینش و فرهنگ غرب علیه ملت عربی و اسلامی ریشه دوانده است. بنابراین آنها به عنوان مثال با ایران به عنوان یک اشتباه موجودیتی برخورد می‌کنند. چرا؟ چون تسلیم سیاست اسرائیل در منطقه نمی‌شود و در مقابل سیاست آمریکا ایستاده است که می‌خواهد اسرائیل مقصد و قبله همه سازشکاران و عادی‌سازان روابط و کسانی باشد که منافع آنها و منافع اسرائیل را تامین می‌کنند.
نویسنده فلسطینی درباره آثار و نتایج این انتفاضه دانشجویی آمریکایی عنوان داشت، جنبش آمریکایی امروز در چندین سطوح فوایدی داشته و اگر تشدید شود، ممکن است نتایج بیشتری محقق کند. این جنبش، نتانیاهو و تیمش در تل‌آویو، بایدن و حتی ترامپِ کاندیدای انتخابات را سردرگم کرده و همه را در مظان اتهام قرار می‌دهد. اکثریت این نسل جدی می‌خواهند سیاست آمریکا را از خدمت کردن مطلق به منافع رژیم اسرائیل دور نگه دارند و جلوی جنایات را در غزه بگیرند.
جرادات تصریح کرد: این دانشجویان در ابتدای جنبش خود مطالبات ساده‌ای را مطرح کردند، به طور مثال، از دانشگاه کلمبیا خواستند تمام تحقیقاتی را که برخی از دانشجویان به نفع وزارت جنگ رژیم اسرائیل انجام می‌دهند و در زمینه هواپیماهای بدون سرنشین و توسعه برخی موشک‌ها است متوقف کند. آنها می‌خواستند دانشگاهشان از شرکت‌هایی که با ارتش اشغالگر سر و کار دارند فاصله بگیرد، اما رئیس دانشگاه با وجود اینکه اصالتا عرب است، به پلیس مجوز ورود به حریم دانشگاه را داد و از ارتش آمریکا خواست به دانشگاه‌ها حمله‌ور شود.
وی افزود: ۴۰ دانشگاه آمریکایی درگیر چیزی شبیه انقلاب و جنبش هستند. این امر نمی‌تواند سیاست آمریکا را تغییر دهد، مگر اینکه وارد حوزه قضایی شود و دستگاه قضایی آمریکا نسبت به این خیزش دانشجویی جانبدارانه وارد عمل شود و یا اینکه تبدیل به یک جریان سیاسی انتخاباتی شود که وضعیت سیاسی انتخاباتی را علیه حزب دموکرات و حزب جمهوری‌خواه تغییر دهد.
نویسنده فلسطینی در پاسخ به میزان اثرگذاری جنبش‌هایی از این دست بر سیاست‌های آمریکا گفت: بله این جنبش‌ها می‌تواند تاثیرگذار باشند. اما کسانی که دنیا را فقط با عینک اسرائیل می‌بینند، خواه بایدن و یا ترامپ و احزابشان، این افراد قطعا به این نسل جدید اهمیت نمی‌دهند و بایدن دانشجویان دانشگاه خود را اینگونه خطاب قرار می‌دهد که شما متوجه نیستید و این مربوط به مرحله ناپختگی سیاسی است. بنابراین یک انفصال و جدایی ذهنی و شکاف بزرگ در این نسل وجود دارد؛ نسل پیر در آمریکا و این نسل جوان. اما اگر این نسل جوان بتواند ابتکار عمل را در دست بگیرد و واقعیت را تحمیل کند، اوضاع می‌تواند تغییر کند، اما این امر نیازمند زمان، افزایش تحرکات و تحولات بسیاری است که چه بسا فراتر از جنبش سیاسی دانشجویی می‌رود.
انتهای پیام
