به گزارش خبرنگار گروه علم و آموزش ایرنا، از آغاز درگیری مستقیم و نظامی بین رژیم صهیونیستی و نیروهای حماس تا امروز بیش از ۳۵ هزار نفر از مردم غزه شهید شده‌اند که از این تعداد بیش از ۷۰ درصد زن و کودک هستند. جنایت رژیم اسرائیل در نوار غزه که هر روز ابعاد جدیدی هم از آن رسانه‌ای می‌شد و از حمله به بیمارستان تا تعرض به زنان و جنایات جنگی را هم در برمی‌گرفت، همه جان‌های آگاه در سراسر جهان را دلمرده و افسرده کرد و به واکنش واداشت و از آن زمان تاکنون خیابان های بسیاری از شهرهای کشورهای مختلف صحنه تظاهرات و اعتراض به دولت‌ها برای مقابله با اقدامات غیرانسانی این رژیم و راهپیمایی‌های حمایتی از مردم غزه و مقاومت آنان بوده است.
دانشجویان به عنوان قشر فرهیخته و نخبه هر جامعه‌ای نیز از این امر مستثنی نبوده‌اند و تقریبا همزمان با آغاز درگیری‌ها با بقیه اقشار مردم در مخالفت با جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و همچنین درخواست برای تحریم کالاهای تولید این کشور یا کسب‌وکارهای طرف قرارداد و توافق با این رژیم داخل یا خارج دانشگاه راهپیمایی‌های اعتراضی و تحصن برگزار می‌کردند.
دانشجویان آمریکایی طی دهه‌های گذشته و در بازه‌های مختلفی مانند اعتراض نسبت به جنگ ویتنام (دهه ۶۰ قرن بیستم میلادی) یا نظام آپارتاید آفریقای جنوبی (دهه ۸۰ میلادی) فعالانه در موضوعات حوزه عمومی جامعه مشارکت و به این شکل توجه بیشتری از افکار عمومی را به خود و خواسته‌ها و نظریات‌شان، جلب می‌کردند، بنابراین اعتراض های آنها به حملات رژیم اسرائیل به غزه و اقدامات آنها در قالب راهپیمایی، تظاهرات و تحصن داخل دانشگاه باعث تعجب نیست و تقریبا از روزهای اول این جنایات شروع شد و هنوز ادامه دارد.
رابرت کوهن صاحب کرسی جامعه‌شناسی و تاریخ در دانشگاه نیویورک آمریکا در این زمینه به پایگاه اطلاع‌رسانی ووکس گفت: اعتراض های اخیر دانشجویی هنوز از جهت گستردگی به اعتراض های دهه ۶۰ و ۸۰ میلادی در آمریکا نمی‌رسد، اما از جهت اعتراض های داخل محوطه دانشگاهی به احتمال زیاد بزرگ‌ترین اعتراضات دانشجویی قرن بیست و یکم داخل دانشگاهی است.
وی به عنوان رصدگر فعالیت کنشگران دانشجویی تاکید کرد: اعتراض های گسترده‌ای در سال‌ها و دهه‌های اخیر در مخالفت با جنگ عراق، همراهی با جنبش اشغال وال‌استریت (۲۰۱۱) و پس از قتل جرج فلوید (۲۰۲۰) رقم خورد ولی این اعتراضات بیشتر خارج از محوطه دانشگاه بوده است.
یادآوری اصل اول منشور حقوق برای اعضای مجلس نمایندگان
اعتراضاتی که از اوایل آبان گذشته و با شدت‌گرفتن حملات رژیم صهیونیستی در غزه آغاز شد، کمی بعد دست‌کم سه رییس دانشگاه آمریکا را آذر گذشته به جلسه استماع کمیسیون آموزش و نیروی کار مجلس نمایندگان آمریکا کشاند تا درباره رویکردهای خود نسبت به این اعتراضات به اعضای مجلس نمایندگان توضیح دهند.
کلودین گی رییس پیشین دانشگاه هاروارد، لیز مگیل رییس پیشین دانشگاه پنسیلوانیا و سالی کورنبلاث رییس موسسه فناوری ماساچوست (ام، آی، تی) در برابر اعضای جمهوریخواه مجلس نمایندگان در این کمیسیون حاضر شدند و به پرسش ها و بیشتر انتقادها آنها پاسخ دادند
یکی از نمایندگان جمهوریخواه در گفت‌وگویی داغ و بیانی شدید لحن از رییس دانشگاه هارورد به دلیل شنیده شدن کلمه «انتفاضه» در میان شعارهای دانشجویان به شدت انتقاد کرد و گی نیز به این کلام پاسخ داد و گفت: حرف و شعار تنفرآمیز از نظر شخص من زشت و منزجرکننده است و با ارزش‌های هاروارد نیز تناقض دارد، اما توجه اعضای کمیسیون آموزش و نیروی کار مجلس نمایندگان آمریکا را به آزادی بیان جلب می‌کنم و از آنها می‌خواهم به آن اجازه ظهور و بروز دهند، حتی به نظرها و بیان‌های انتقادی، توهین‌آمیز یا موجب عصبانیت.
اعضای مجلس نمایندگان با هر نوع اعتراضی به رژیم اسرائیل نسبت به وقایع غزه مخالف بودند و این امر را تحمل نمی‌کردند؛ هر چند با قانون اساسی آمریکا مخالف است.
رییس دانشگاه هاروارد در واقع در پاسخ خود به متمم اول قانون اساسی آمریکا موسوم به منشور حقوق اشاره کرد. اصلی که حکومت (کنگره) را از وضع قوانین برای تثبیت یک دین به عنوان دین رسمی، ممنوع کردن اعتقاد آزاد به دین، یا محدود کردن آزادی بیان، حق تجمع صلح آمیز، یا حق شکایت به منظور جبران خسارت‌ها از سوی دولت بازمی‌دارد. بر اساس این اصل هر فردی از جمله دانشجویان آزاد هستند تا انتقادهای خود را بیان کنند و حق تجمع صلح‌آمیز را نیز دارند.
با وجود این مقاومت‌ها دانشجویان آمریکایی و به خصوص گروه‌های فعال دانشجویی در حمایت از مقاومت مردم غزه بعد از این ماه‌ها فعال بودند و یکی از نشانه‌های آن اینکه حوالی آذر ماه حمایت‌های مالی دانشگاه از دو تشکل دانشجویی این دانشگاه موسوم به عدالت برای فلسطین / Columbia chapters of Students for Justice in Palestine و صدای صلح یهودیان/ Jewish Voice for Peace به دلیل فعالیت‌ها در اعتراض به جنایات رژیم اسرائیل قطع شد و دیگر اجازه فعالیت در قالب برگزاری مراسم داخل دانشگاه را تا پایان نیم‌سال پاییز نداشتند. یکی از درخواست‌های گروه دانشجویی عدالت برای فلسطین برگزاری جلسه‌ای با یک شاعر فلسطینی به نام محمد الکورد/Mohammed El-Kurd در دانشگاه در دوم نوامبر ۲۰۲۳ (۱۱ آبان ۱۴۰۲) بود که توسط مقامات دانشگاه لغو شد.
سرکوب می‌کنید؟ مقاومت می‌کنیم
اما این بگیر و ببندها و موانع برای برگزاری مراسم، اعتراض و راهپیمایی‌ها هم مفید نبود و دانشگاه‌ها شاهد فعالیت دانشجویان بودند تا اینکه دور جدیدی از اعتراض های جدی دانشجویان آغاز شد و آنها تصمیم گرفتند داخل دانشگاه‌های خود تحصن کنند و به این شکل نظام حاکم و به خصوص صاحبان کسب‌وکارها را به توقف همکاری تجاری با رژیم صهیونیستی وادار کنند. این درخواست اصلی دانشجویان معترض همان درخواستی بود که گروه‌های آزادی‌خواه در زمان مقابله با اقدامات رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی نیز مطرح می‌کردند ولی دانشگاه در آمریکا حتی طرح این درخواست را طاقت نیاورد.
دانشجویان دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک پرچمدار این حرکت برجسته اعتراضی بودند. دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک، به سال ۱۷۵۴ تاسیس شد، بیش از چهار هزار و ۶۰۰ کارمند و عضو هیات‌عملی و ۳۶ هزار و ۶۴۹ دانشجو دارد که ۲۶ هزار و ۸۸۸ نفر در مقاطع تحصیلات تکمیلی تحصیل می‌کنند و در مساحت بیش از ۱۲۱ هکتاری واقع است. ریاست این دانشگاه در حال حاضر با خانم مینوش شفیق (مصری‌الاصل و آمریکایی‌تبار) است.
دانشجویان این دانشگاه از روز ۱۷ آوریل (۲۹ فروردین) در همراهی با مردم غزه چادرهایی را داخل محوطه دانشگاه برپا کردند تا مخالفت خود را با شیوه و رویکرد روسای دانشگاه در برابر اقدامات رژیم اسرائیل در غزه نشان دهند. فردای این روز بود که مجلس نمایندگان از رییس این دانشگاه خواست تا در جلسه استماع کمیسیون آموزش و نیروی کار حاضر شود و در مورد اقدامات ضدیهودی رخ داده در این دانشگاه توضیح دهد.
جالب آنکه به روایت شبکه خبری پی‌بی اس یکی از سوال ها از شفیق این بود؛ چرا جوزیف مسعد/ Joseph Massad استاد اردنی‌الاصل رشته علوم سیاسی جدید عرب و مطالعات خاورمیانه این دانشگاه حمله هفتم اکتبر حماس به اراضی اشغالی را قابل توجه و شگفت‌انگیز خوانده و با این استاد برخوردی نشده است، البته شفیق هم پاسخ داد: مسعد توبیخ و از سمت ریاست یک کمیسیون بازنگری داخلی دانشگاه برکنار شده است.
ماجرا به اینجا ختم نشد و رییس دانشگاه کلمبیا در بازگشت از این جلسه استماع (۱۸ آوریل، ۳۰ فروردین) از پلیس کلان شهر نیویورک در نامه‌ای رسمی خواست تا در برچیدن بساط اعتراض دانشجویان کمک کنند و از اینجا بود که پای پلیس به داخل محوطه دانشگاه باز شد و این روند ادامه یافت؛ با وجود اینکه در آمریکا بیشتر دانشگاه‌ها نیروی داخلی پلیس دارند و به طور معمول برای حفظ نظم و امنیت از این نیروهای داخلی کمک می‌گیرند.
از این پس دانشجویان دانشگاه‌های دیگر هم به معترضان پیوستند و دانشگاه تگزاس در شهر آستین، دانشجوی کالیفرنیا، دانشگاه‌های یوتا، ویرجینیا، آریزونا، کارولینای شمالی و فلوریدا نیز شاهد این اعتراضات و بازداشت صدها دانشجوی معترض بودند.
بر اساس بررسی‌های شبکه خبری سی ان ان، بیش از ۴۰۰ دانشجوی معترض تنها در یک روز دستگیر شدند. از این تعداد، حدود ۳۰۰ نفر در دانشگاه کلمبیا و دانشکده سیتی کالج نیویورک دستگیر شدند. سی. ان. ان همچنین برآورد کرد که به طور گسترده‌تر، بیش از ۱۶۰۰ نفر از ۱۸ آوریل در داخل ۳۰ دانشگاه آمریکا بازداشت شده‌اند.
روند سرکوب اعتراض های دانشجویی به اندازه‌ای شدید بوده است که رییس سازمان ملل متحد و برخی دیگر از مقامات این سازمان نیز نسبت به آن واکنش نشان داده و خواستار احترام و رعایت حق دانشجویان برای اعتراض های مسالمت‌آمیز شده اند، اما هنوز باید منتظر ماند و دید ابعاد این اعتراضات به چه حدی گسترده می‌شود و تاثیر آن بر عرصه بین الملل تاچه حد خواهد بود.
