به گزارش خبرنگار ایرنا- معلم در کسوت یک مُرشد مهربان و رسول رستگاری، خورشید فروزانی است که سلامت ۲ عالَم را تضمین و به عنوان یک شاخص شورانگیز، مرز بین علم و جهل، مدال پُرجلال دانش، جبروت و دانایی، ابناء آدم را مدیون خود کرده و برگ و بار و بهار عُمر شاگردانش وامدار وجود او است.
ثروت سترگ و اموال بی زوال معلم با اعجاز عقل، قدرت عشق را بر عشق قدرت مسلط، بر بلندای دانش‌افزایی خرامیده و صورت و سیرت یک جهان را متحول می‌کند.
هرجا که نام نورانی معلم می‌درخشد، در آنجا عشق به زندگی موج می‌زند زیرا معلم چون پیام‌آوری پر صلابت، سیبل صداقت را متجلی و سیل بنیان برانداز جهل و جمود را در پرده پندار حبس می‌کند.
معلم، گوهر علم، صدف سعادت، غذای روح، مونس تنهایی، همراه حاضر، ضامن بیداری، دانای خوش‌زبان و نعمت بی‌نقمتی است که وجودش امنیت‌زا و غیبتش وحشت‌آفرین است.
او آغاز تمدن، نهایت تفخر، باعث برتری، پاسدار آزادی، میراث سودمند ابناء بشر و نوبر دائمی بوستان بهروزی و بلاغت را در ذهن تاریخ تداعی و به قول انیشتین " مسیر و سرنوشت انسان را متحول می‌کند."
بی‌جهت نبست که وجود معلم را چون کتابی لذت‌بخش و غم‌زدا تلقی می‌کنند و حافظ شیرازی هم صحیفه سبز کتاب و معلم را ضامن دانش و پیامبر دانایی می‌داند که فقدانش " فهم و فکر و فرهنگ و فرزانگی را تهدید می‌کند."
آری؛ معلم مظهر مهر است و منبع مجاهدت که باید او را کتاب زندگی خواند و مصحف مودّت.
" کتاب، عشق بر طاق بلند است
ورای دست هر کوته پسند است
فراگیر این کتاب از گوشه طاق
که نگشودش کس و فرسود آوراق
قلم بردار و نوک خامه کن تیز
به شیرین نغمه‌های رغبت آمیز
نوای عشق را کن پرده‌ای ساز
که در طاق سپهرش پیچد آواز"
به راستی که معلم رفیق یک رنگی است که همچون مهر مادر، اخلاص و احلاق از کنه وجودش برجان شاگردانش فرو می‌ریزد و جان جهانی را طراوت می بخشد.
لذا باید آستین آبروی را بالا زد تا خوشه چین مزرعه مهر او باشید.
خانه‌ات آباد، آسمانت آبی و روزت مبارک باد.
"" معلم ""
