به گزارش ایسنا، به نقل از خبرآنلاین، روز ۳۰ فروردین چشم‌ها به شورای امنیت سازمان ملل دوخته شده بود تا فلسطین تبدیل به عضوی دائمی از سازمان ملل شود. رای وتوی ایالات متحده اما بر روی امیدها خط بطلان کشید. در آن روز از ۱۵ عضو شورای امنیت به قطعنامه‌ای که می‌توانست به عضویت فلسطین در سازمان ملل بی‌انجامد، رای مثبت دادند. رای بریتانیا و سوئیس ممتنع بود و آمریکا در نهایت با وتو خود ماجرا را منتفی کرد. رابرت وود، معاون نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل، در این زمینه توضیح داد: ایالات متحده همچنان از راه‌حل دو دولتی به شدت حمایت می‌کند. این رأی مخالفت با حق تشکیل کشور فلسطین را نشان نمی‌دهد، بلکه اذعانی است به این که این امر تنها از طریق مذاکرات مستقیم بین طرفین حاصل خواهد شد. محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، در بیانیه‌ای وتوی آمریکا را ناعادلانه، غیر اخلاقی و غیرقابل توجیه خواند. نماینده فلسطین در سازمان ملل، پس از رأی‌گیری به این موضوع اشاره کرد که فلسطینی‌ها با وجود وتو ایالات متحده از حق خود دست نخواهند کشید. او گفت: این واقعیت که این قطعنامه تصویب نشد، اراده ما را نمی‌شکند و عزم ما را سست نمی‌کند. ما در تلاش خود متوقف نخواهیم شد.
ایالات متحده در کنار مقامات اسراییلی معتقد است حضور رسمی فلسطین در سازمان ملل، به روند صلح و دو کشوری آسیب می‌زند. این حرف در شرایطی مطرح می‌شود که راه‌حل دو کشوری و دو دولتی برای کشورهای مسلمان از جمله ایران راه‌حلی پذیرفته نیست. اما حتی اگر این راه‌حل یکی از گزینه‌های روی میز برای برخی از کشورها باشد، باز هم می‌توان گفت در سال‌های اخیر گامی به سمت عملی شدن آن وجود ندارد و برخلاف گفته گیلعاد اردان، نماینده اسرائیل در سازمان ملل گفتگوی صلحی وجود ندارد که حالا بخواهد کنسل شده یا غیرممکن باشد.
جعفر قنادباشی کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با خبرآنلاین درمورد هدف آمریکا از وتو قطعنامه پذیرش فلسطین در سازمان ملل و به رسمیت شناختن این کشور گفت: این رای وتو خلاف سیاست رسمی دولت امریکا است. آنها به‌ظاهر از سیاست دو دولتی در فلسطین حمایت می‌کنند. اما دلیل مخالفتشان به نوعی حمایت از اسرائیلی‌هاست. در واقع سیاست‌هایی که اتخاذ می‌شود مبتنی بر اصل حفاظت و سیاست از امنیت اسرائیل است. تصور آنها این است که اگر رای مثبت بدهند، مبارزات فلسطینی گسترش پیدا کرده و مبنای سیاسی پیدا می‌کند. چون به عنوان یک دولت دیده می‌شوند و مساله اتهام تروریست بودن به گروه‌های فلسطینی رنگ می‌بازد.
او تاکید کرد: آمریکایی‌ها به‌دلیل اینکه یک همسویی کامل با صهیونیست‌ها داشته باشند، در این شرایط که اسراییل در شرایط بسیار دشواری قرار دارد، این قضیه را وتو کردند که خلاف سیاست‌ها و منافع ملی آمریکا است. چرا که هر حمایتی از رژیم کودک‌کش و اشغالگر که جولان و کرانه‌باختری را طبق قطعنامه‌های سازمان ملل اشغال کرده، به‌طور کلی خلاف منافع آمریکا است و موجب خشم و نفرت عمومی و بدبینی جهانی علیه ایالات متحده می‌شود.
این دیپلمات سابق ادامه داد: همه جهان می‌داند که رژیم صهیونیستی یک مجرم بین‌المللی است و حمایت آمریکا از آنها که کودک‌کشی و نسل‌کشی و پاکسازی قومی و اشغال را در پرونده خود دارند، به ضرر واشنگتن است. در کرانه باختری ما هر شب کشته داده‌ایم. در نابلس در شب یکشنبه ۱۳ جوان کشته شدند و ۲۷ نفر به اسارت برده شدند. در این مناطق اشغالی طبق اصول سازمان‌ملل همه جهان باید کمک کنند تا منطقه از اشغال خارج شود.
منافع آمریکا این نیست که چهره خشن و ضدحقوق بشری از این کشور در دنیا ترسیم شود. بنابراین تصمیم اخیر هم مخالف دو دولتی است که بسیاری از کشورها مانند ما آن را قبول نداریم و هم علیه منافع کشورشان. چون اگر این وتو انجام نمی‌گرفت گامی به سوی سیاست دو دولتی هم برداشته می‌شد. این تصمیم بسیار عجیب است. حتی امنیت ملی امریکا نادیده گرفته شده است. وقتی سرباز آمریکایی به خاطر فلسطین خودش را آتش می‌زند یعنی پای امنیت ایالات متحده در میان است. بعید نیست در کنار کسی که خودش را آتش می‌زند کسانی هم پیدا شوند که به تجهیزات آمریکایی حمله کنند. ایالات متحده نگران شکست اسراییل و نگران موفقیت جبهه مقاومت است. برای این مساله است که آنها دست به اقدامی ضد امنیت و منافع ملی امریکا و سیاست رسمی خود زده‌اند.
جعفر قنادباشی در مورد اینکه موضوع دو دولتی که مورد قبول امریکا است با وتوی این کشور در چه وضعیتی قرار می‌گیرد گفت: سیاست آمریکا در حدود ۴۰ سال پیش و زمانی که انورسادات در مصر صلحی با اسرائیل داشت و بعد مذاکراتی که کارتر و کلینتون با یاسر عرفات داشتند، این بود که صلحی بین اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها برقرار کنند. عرفات هم بر اثر این میانجیگری‌ها تشکیلات خودگردان را ایجاد کرد که معتقد بودند مقدمه تشکیل دولت فلسطین است. حتی به عرفات گفته شد که رام‌الله پایتخت فلسطین خواهد بود. سیاست دو دولتی سیاست جدیدی نیست و در قالب یک راه‌حل است که امریکایی‌ها برای فلسطین در نظر گرفته‌اند. اسرائیلی‌ها پیوسته خواسته‌اند این سیاست را از دستورکار ایالات متحده خارج کنند و مدتی هم ترامپ با طرح معامله قرن و کوچاندن فلسطینی‌ها به صحرای سینا را پیگیری کرد. وگرنه سیاست دو دولتی سیاست سنتی این کشور است. اما اسراییلی‌ها نتوانستند با وجود راه انداختن معامله قرن به‌جایی برسند. اتفاقی که افتاد این بود که با آمدن باید دوباره دستورکار آمریکا به سمت سیاست دو دولتی رفت. اما دولت بایدن با وتوی خود سیاست دو دولتی را به دست خود کنار گذاشت که اتفاق غیرمعمولی است.
انتهای پیام
