به گزارش خبرنگار مهر، نشست روایتگری «از سوباشی تا کیوبک» شامگاه شنبه با حضور امیر سرتیپ خلبان سید اسماعیل پیروان، معاون هماهنگ کننده سابق نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و امیر سرتیپ دوم خلبان باقر پناهی و جمعی از رزمندگان عملیات بیت المقدس به همت اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان قم با همکاری کنگره ملی شهدای استان، سپاه ۱۷ علی بن ابی طالب (ع) استان، کانون فرهنگی تبلیغی حدیث فتح و خانه مطبوعات استان قم برگزار شد.
امیر سرتیپ خلبان سید اسماعیل پیروان در این نشست با بیان خاطره عملیات حفظ و حراست از شهر مقدس قم به منظور جلوگیری از حمله هوایی رژیم بعثی اظهار داشت: بعد از عملیات کربلای ۵ که دشمن ضربه سنگینی از رزمندگان اسلام خورد به دنبال انتقام بود و این کار را با زدن مردم بی دفاع شهرها آغاز کرد که همدان و اراک و قم از جمله این شهرها بوده است.
معاون هماهنگ کننده سابق نیروی هوایی ارتش ابراز داشت: خلبان‌ها درخواست داشتند که مقابله به مثل انجام شود اما اجازه این کار داده نمی‌شد چرا که بنا نبوده است نیروی هوایی در شهرها به کار گرفته شود و تلاش می‌شد حضور نیروی هوایی در مناطق عملیاتی معطوف و متمرکز باشد.
وی افزود: در آن زمان شاهرگ حیاتی کشور، خارک بود چرا که ۹۵ درصد صادرات نفت ایران از این جزیره بوده است و صدام هدف‌گذاری کرده بود تا با ناوچه، موشک و هواپیما این جزیره را نابود کند و هواپیمای نیروی هوایی به خصوص هواپیماهای اف ۱۴ تلاش خود را برای دفاع از این جزیره معطوف کرده بودند.
دارنده نشان فتح عنوان داشت: رژیم بعثی عراق بر روی شهر قم تمرکز کرده بود و این حساسیت وجود داشت که شهر قم و حرم حضرت معصومه (س) بمباران نشود و به همین دلیل تصمیم گرفته شد بخشی از توان رزمی نیروی هوایی ارتش برای دفاع هوایی از قم در نظر گرفته شود و این مأموریت به اصفهان واگذار و مقرر شد دو هواپیما در دو نقطه شهر قم حضور داشته باشند تا در صورت حمله بعثی‌ها دفاع لازم صورت گیرد.
معاون هماهنگ کننده سابق نیروی هوایی ارتش در ادامه عنوان داشت: سوباشی یکی از رادارهای کشور است که غرب ایران را تحت پوشش دارد و در ارتفاعات همدان تعدادی از افسران کنترل شکاری رصدهای لازم را از آسمان کشور انجام می‌دهند و این افراد در ارتباط با خلبان‌ها آنان را در انجام مأموریت‌ها راهنمایی می‌کنند هر چند که ایران دارای ارتفاعات زیادی است و ممکن است پروازها دیده نشوند و به همین دلیل دشمن از این موضوع برای حمله هوایی استفاده می‌کرد.
وی با اشاره به چگونگی دفاع هوایی از شهر قم بیان داشت: هر خلبان بین ۳ تا ۵ ساعت در آسمان این شهر گشت می‌زد و بعد برای استراحت و سوختگیری جایگزین می‌شد.
امیر سرتیپ خلبان پیروان افزود: برای شهر بزرگی مثل قم یک هواپیما کم بود و اگر دو هواپیمای دشمن حمله می‌کردند مواجهه با آنان با یک هواپیما سخت بود که این امر موجب نگرانی ما شده بود که نکند خدایی نکرده حمله‌ای صورت گیرد و نتوانیم اقدام لازم را انجام دهیم و تلفات انسانی زیادی در پی داشته باشد.
خلبان محمد اسماعیل پیروان در ادامه با اشاره به اعزام خود برای عملیات گشت زنی در شهر قم اشاره کرد و ابراز داشت: در یکی از پروازها وقتی خواستیم سوار هواپیما شویم اشکال فنی در موتور هواپیما رخ داد که این موضوع گزارش شد و قرار بر این شد تا از هواپیمای رزرو استفاده شود که وقتی از این هواپیما بازدید کردیم دیدیم فقط دو موشک حرارتی کوچک و کم برد دارد و فرصت لازم برای نصب سایر موشک‌ها نیز وجود نداشت که با همین وضعیت پرواز کردیم.
معاون هماهنگ کننده سابق نیروی هوایی ارتش گفت: ۱۳ بهمن سال ۶۵ به سمت قم حرکت کردیم و در نزدیکی قم گنبد و بارگاه حرم حضرت معصومه (س) را دیدیم و از خدا خواستیم که به ما توفیق دهد با این امکانات اندک از شهر کریمه اهل بیت (س) دفاع کنیم و مأموریت خود را به درستی انجام دهیم.
وی بیان داشت: بعد از یک ساعت پرواز بنزین هواپیما در حال اتمام بود و باید به سمت سوختگیری می‌رفتیم که در این حین رادار سوباشی ما را صدا زد و گفت ۴ فروند هواپیمای دشمن نزدیک اراک در ارتفاع پایین در حال حرکت به سمت شهر قم هستند.
دارنده نشان فتح ادامه داد: بعد از این اخطار به دنبال هواپیماها گشتیم و بعد از پیدا کردن برای درگیری وارد عمل شدیم و موشک‌ها را مسلح و ارتفاع را کم کردیم و این در شرایطی بود که آفتاب بعد از ظهر زمستان آن روز چشم ما را می‌زد.
امیر سرتیپ خلبان پیروان بیان داشت: صد کیلومتر با هواپیماهای بعثی فاصله داشتیم که به سمت قم می‌آمدند؛ ارتفاع را کم کردیم و به ۵ مایلی آنان رسیدیم و بعد از دقایقی هواپیماها را دیدیم و تلاش کردم خودم را پشت سر هواپیماها برسانم اما در این روش ممکن بود که هواپیماهای بعثی به سمت شهر قم فرار کنند و عملیات خود را انجام دهند و به همین دلیل تصمیم گرفتم که مستقیم به سمت آنان حرکت کنم و به صف آنان شیرزه بزدم که در این وضعیت سه هواپیما با تغییر جهت به سمت چپ و یکی به سمت راست و عقب حرکت کرد.
معاون هماهنگ کننده سابق نیروی هوایی ارتش افزود: خلبانان دشمن متوجه شدند که ممکن است موشک را دریافت کنند به همین دلیل شروع به تغییر جهت کردند و مدام مسیر خود را تغییر می‌دادند و من هم تلاش کردم حداقل یکی از هواپیماها را مورد اصابت موشک قرار دهم که در این حین هواپیماهای بعثی برای اینکه سبک تر شوند تا بتوانند با سرعت بیشتری فرار کنند ناگهان با حرکت به سمت چپ، بمب‌ها خود را به زمین ریختند که با دیدن این صحنه خیالم از موشک باران هواپیماها راحت شد و خدا را شکر کردم و وقتی سمت غرب رسیدند باید بر می‌گشتند چرا که بنزین آنان تمام می‌شود.
وی اضافه کرد: پشت سر هواپیمای وسطی قرار گرفتم، هواپیمای میراژ عراقی که پیشرفته بود این احتمال را می‌دادم که فلر داشته باشد و فلر در واقع براده‌های آهن و منیزیم با دمای بسیار بالا است که عموماً از انتهای هواپیما پرتاب می‌شود تا موشک پرتاب شده به اشتباه آنها را مورد هدف قرار دهد که خوشبختانه ظاهراً فلر نداشتند.
دارنده نشان فتح با بیان اینکه هواپیمایی که می‌خواهد موشک حرارتی شلیک کند باید پایین‌تر از هواپیمایی هدف باشد افزود: ارتفاع هواپیماهای عراقی کم بود و به همین دلیل باید زیر صد پایی می‌آمدم و به همین خاطر لحظه‌ای زیر گاز هواپیمای جلویی قرار گرفتم و نزدیک بود زمین بخوریم اما توانستم هواپیما را کنترل کنم و بعد پارامترهای پرتاب موشک را تنظیم کردم و تکبیر گفتم و با شلیک موشک و اصابت به هواپیمای بعثی موجب سقوط آن شد و حتی خلبان مجال فرار کردن هم پیدا نکرد.
معاون هماهنگ کننده سابق نیروی هوایی ارتش گفت: موشک هواپیما از سه کیلومتری هم می‌توانست شلیک شود اما فاصله را نزدیک کردم و از فاصله یک کیلومتری شلیک صورت گرفت تا اصابت به جنگنده بعثی قطعی باشد.
وی عنوان داشت: بعد از اصابت موشک به هواپیمای عراقی، هواپیما را به سمت بالا حرکت دادم تا قطعات منهدم شدن هواپیما به ما نخورد و دو هواپیمای دیگر خیلی دور شده بودند و تصمیم گرفتم آنان را رها کنم چرا که احتمال حمله دسته پروازی دیگر به شهر قم می‌رفت و از سویی دیگر بنزین هم نداشتم.
امیر سرتیپ خلبان پیروان بیان داشت: هواپیماهایی هم از همدان به سمت سه جنگنده دیگر بعثی رفته بودند و بنزین جنگنده‌های بعثی در حال اتمام بود که ظاهراً یک فروند در لب مرز منهدم شد و خلبان به بیرون پرید.
وی گفت: بعد از عملیات به کازرونی که کمک خلبانم بود گفتم دلم می‌خواهد حرم را زیارت کنم و بعد نزدیک شهر قم شدم و گرد بارگاه منور حضرت معصومه (س) دور زدیم و این به یادماندنی ترین زیارت بود و از آن زمان به بعد یک رابطه عمیق احساسی با حضرت معصومه (س) پیدا کردم که همچنان ادامه دارد.
