به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، بیماری های خودایمنی یک مشکل سلامتی معمول هستند و هرچند سرکوب وسیع سیستم ایمنی می تواند برخی از علائم این بیماری ها را کاهش دهد، اما مشکلات دیگری به وجود می آورد. اکنون پژوهشگران در انستیتو «اسکریپس ریسرچ» نانوذراتی ابداع کرده اندکه می توانند به طور گزینشی سلول های ایمنی مشکل دار را هدف بگیرند و بروز آرتروز در موش ها را برای مدت زمان قابل توجهی به تاخیر بیندازند یا از آن جلوگیری کنند.
سیستم ایمنی مهم ترین و قدرتمندترین دفاع انسان در مقابل بیماری ها است اما گاهی اوقات ممکن است با شدت زیادی به سلول ها و بافت های سالم حمله کند. این امر طیفی از بیماری های خود ایمنی را به وجود می آورد که با داروهایی قابل درمان هستند که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند. البته این امر چالش هایی را در پی دارد مانند افزایش ریسک ابتلا به بیماری های عفونی.
محققان در پژوهشی جدید روشی را بررسی کردند که فقط سلول های ایمنی را که چالش های خود ایمنی به وجود می آورند، هدف می گیرد و بقیه سلول ها را آزاد می گذارد تا وظیفه خود برای مقابله با تهدیدهای واقعی در مقابل سلامت انسان را انجام دهند. برخی بیماری های خود ایمنی مانند آرتروز به وسیله یک پروتئین خاص در بدن ایجاد می شود که به نام «خود آنتی ژن» مشهور است. چنین پروتئین هایی هدف تمرکز تحقیق مذکور هستند.
سلول های B آنتی بادی هایی برای آنتی ژن های خاص( معمولاً انواع خارجی آن) می سازند. اما گاهی اوقات در بیماری های خود ایمنی برای «خود-آنتی ژن ها» نیز کارآمد هستند. در صورتیکه سلول های مذکور با آنتی ژن مورد هدف خود مواجه شوند به طور یکه همزمان یک مولکول دیگر به دریافت کننده ای به نام CD۲۲ پیوند دارد، سلول های B خاموش می شوند. بنابراین محققان نانوذراتی طراحی کردند که حاوی آنتی ژن و مولکول پیوند دهنده CD۲۲ است.
همچنین این نانوذرات حاوی راپامایسین هستند. این دارو تولید سلول های T را تحریک می کند و همانطور که نامش نشان می دهد دیگر سلول های ایمنی که ممکن است خطرناک باشند را سرکوب می کند. تمام این محتویات به نانوذرات کمک می کند تا بدون نیاز به خاموش کردن کل سیستم ایمنی با یک واکنش خود ایمنی ناشی از سلول های خاص Bو T مقابله شود.
محققان نانوذرات را روی موش ها آزمایش کردند. نخست آزمایش نشان داد این مواد اجازه نمی دهند سیستم ایمنی بدن حیوان حملات زیادی علیه یک پروتئین به نام اوآلبومین انجام دهد. این پروتئین به طور معمول یک واکنش قدرتمندتری را ایجاد می کند. در مرحله بعد ذرات برای درمان یک بیماری خود ایمنی در موش هایی استفاده شدند که به آرتروز مبتلا شده بودند. نانو ذرات در این آزمایش به آنتی ژنی به نام GPI حمله کردند.
محققان موش های سه هفته ای را با نانوذراتی درمان کردند که به سیستم های ایمنی بدن آنها آموخته شده بود تا GPI را تحمل کنند. درمان با نانوذرات به میزان قابل توجهی بروز آرتروز را به تعویق انداخت. علاوه بر آن در یک سوم از موش هایی که با این روش درمان شدند، پس از ۳۰۰ روز نشانی از آرتروز رصد نشد.
بررسی دقیق تر نشان داد درمان با این روش کارآمد است و تولید آنتی بادی های مربوط به آنتی ژن GPI به میزان قابل توجهی کاهش و جمعیت سلول های T افزایش یافت.
